Türkiye nüfusunun yüzde 92.5’i şehirlere sıkışmış durumda. Kasaba ve köylerden kentlere sürekli göç yaşanırken nüfusumuzun yüzde 7.5 oranı sadece köy ve beldelerde kalmış vaziyette.
Yani 80 milyon 810 bin nüfusumuzun 6 milyon 49 bini köy ve beldelerde oturuyor. Yeni bir kent sosyolojisi ile karşı karşıyayız. 15 milyon nüfuslu İstanbul hâlâ en çok göç alan ilimiz ve Türkiye nüfusunun büyük bölümü Batı ve Akdeniz illerine, kent merkezlerine yığılmaya devam ediyor.
Bir yandan Türkiye’nin ekonomik, sosyal ve kültürel açıdan yaşadığı gelişim ve değişim, diğer yandan okuma yazma öğrenim imkânlarının iyileştirilmesi ve üniversitelerin çoğalması ile birlikte kentlere göçü zorunlu kılıyor.
Öncelikle ailelerin şehirlerde iş arayışı, çocuklarına daha iyi bir gelecek hazırlama isteği, eğitim, sağlık imkânlarından yararlanma beklentisi, sosyal güvence, sosyal statü kazanma, teknolojik değişim ve gelişmelerden yararlanma isteği, köy ve kasabalardan kente yoğun göç dalgalarına sebebiyet veriyor.
Kırsalda gelir seviyesinin ülke ortalamasının çok altında oluşu, Doğu ve Güneydoğu’da yaşanan terör uzun yıllar kente göçü tetikledi. Bu durum doğal olarak köy ve kasabalarımızdaki gençleri ve nüfusumuzun büyük bölümünü kentlere sıkıştırdı.