Vitaminlerin her biri önemli olsa da onların da "daha az" veya "daha fazla" görev yüklenenleri, "hayati/yaşamsal" olanları olmayanları var. Mesela B12 vitamini/siyanokopalamin hayati vitaminlerden biri. Nedeni şu...
B12 vitamini yetersizliğinde hücrelerde işler aksamaya başlar.
Aksamadan en çok nasibini alanlar da kemik iliğinde üretilen kan
hücreleri ile sinir hücreleri olur. Eğer hücrelerinizin ihtiyacını
karşılayacak kadar B12 vitamininiz yoksa kan hücrelerinin üretimi
yavaşlar, üretilen hücreler de kalitesiz, güçsüz olur. Sinir
hücreleri yeteri kadar B12 vitamini bulamazlarsa "bilgi oluşturma,
üretme, saklama ve aktarma" süreçlerini aksatmaya başlar. Kısacası
B12 vitamini eksikliği önemlidir.
Mühim bir nokta da şudur: B12 vitaminini biz üretemeyiz. Onu
mutlaka dışarıdan yiyeceklerle alıp mide-bağırsak sisteminden
problemsizce geçirerek vücudumuza kazandırmak zorundayız.
B12'nin temel kaynağı hayvansal proteinlerdir. Sık tükettiğiniz,
her gün yediğiniz gıdaların çoğunda (şekerli, unlu gıdalar, tahıl
ve bakliyat grubu, sebze ve meyveler) zerre kadar B12 vitamini
bulunmaz. Eğer yeteri kadar B12 vitamini kazanmaktan söz ediyorsak
ihtiyacımız "hayvansal gıdalar" ile karşılamak zorundayız.
(Küçük bir not: Bağırsaklarımızda da bir miktar B12 vitaminini
oradaki probiyotik bakteriler vasıtasıyla üretebiliyoruz ama bu
bize yetmiyor. İkinci bir önemli not da şu: Yiyeceklerle
kazandığımız B12 vitamininin bağırsaklardan emilebilmesi için
midemizin ürettiği bir "iç faktör" ile birleşmesi (evlenmesi!)
lazım. Eğer midemizde yeteri kadar iç faktör üretemezsek gıdalarla
alınan B12 vitamininin emilmesi de riskli hale geliyor.)