Bu sene iki genç ağlattı bizi.
Biri Şahin Akdemir. Marmaris’teki orman yangınını söndürmeye çalışan ekiplere su götürürken öldü Şahin.
Para, menfaat, şöhret beklemeden fedakârlık yapanlara hasret kaldığımız için çok üzüldük Şahin’e.
Bir de Mete Gazoz var, olimpiyat şampiyonu olan okçumuz.
Avrupa Şampiyonası’nı eksi 7 averaj ve sıfır puanla tamamlayan Milli Takım hocasının istifa ederken kazandığı parayı tüm kariyeri boyunca asla kazanamayacak olan Mete Gazoz.
Mide bulandırıcı bir sürü olay ve mağdur bebeklerin senesi oldu bu sene.
3 yaşındaki Yörük kızı Müslüme’nin dramını, dedesinin cinayetine kurban gittiğini öğrendik.
Ardından, dedenin anneye tecavüzü ve başka başka iddialar atıldı ortaya.
3 aylık bebeğine işkence yapan babanın videosunu izledik.
İstanbul’da da 1.5 yaşında bir bebeğe Suriyeli babası tarafından işkence yapılmış ama bu kadar konuşulmamıştı.
Çünkü görüntüsü olan acılar, görüntüsü olan sevinçler çağındayız artık.
Sadece bebeklere işkencede değil kendi hayatımızda da öyle olduk 2021’de.
Anları kendimiz için değil sosyal medyada başkalarına göstermek için yaşıyoruz.