İş arkadaşlarımın çok biliyormuş gibi ‘Bu kadar takıntılı olma,
işine odaklanmalısın’ deyişlerine susup, göz yaşlarımı içime
akıttığımı... Sokakta çocuğum ses çıkarıyor diye sinirlenen
insanlara sadece gülümseyip, gözlerimden nasıl yaşlar akıttığımı...
Halen maddi manevi çok ama çok zor günler geçirdiğimizi... Ayakta
durabilmek için ruhumu besleyen şeylerden çok uzakta, hayatta
kalmaya çalıştığımı, mavi ışıkla ya da o gördüğünüz güya
farkındalık afişleriyle anlayamazsınız.
Bence farkında olmak istiyorsanız, otizmli çocuklarla ve
aileleriyle gidip 1-2 gün geçirin!