David Hume, siyasetin bir bilime indirgenebileceğine yönelik olarak yaptığı bir çalışmada bir takım ilkelerden hareket eder. O, siyasetin "ebedi ve ezeli siyasal gerçeklerden birisi olduğunu ne zamanın ne de rastlantının onu değiştiremeyeceğini" söyler. Siyasetin ahlaki kaygılara dayanmaksızın, yarar ilkesine göre yürütülmesi gerektiği ve dolambaçlı yollara başvurmayı da bir ilke olarak ortaya koymaktadır. Bu olgu kurnaz, incelikli siyasete başvurmak anlamına gelir ki Machiavellist bir yaklaşımdır.
Machiavelli siyasetin ne denli acımasız, insafsız ve vahşi amaçların aracı olarak kullanılabileceğini de hem teorik hem de yaşamıyla pratik olarak ortaya koymuş birisidir. Siyaseti onun çözümlemelerini çok iyi bilmeden anlamak ve anlamlandırmak da mümkün değildir.
Başkalarını iktidara getiren kendini mahveder!
Machiavelli'nin kral, yönetici ya da siyasetçilere önerdiği ilkeleri ve gerçeklerini anlamak yararlı olacaktır.
Machiavelli'nin genel kural olarak nitelediği hususlardan birisi şudur: "Başka birini erkli (güçlü/iktidarlı) kılan kendisini mahvetmiş demektir".
Siyasi rakibinin fiili durumlarını hukukileştirerek onları iktidara taşıyanlar, iktidara getirdiklerinin uşağı olmak kaderinden kendini kurtaramazlar.