Sistemlerin ve yapıların devamı kendi kendilerini aşmakla değil rakipleri geçmekle mümkündür.
Kendi kendisini tekrarlayanlar, kendilerini gölgelerine mahkûm edenlerdir.
Siyasette mükemmel diye bir şey yoktur, rekabet diye bir gerçek vardır.
Akıllı siyaset rakibe, muhalife, farklı düşünene hakkını teslimle başlar.
Rakipsiz kalmak çürütür.
Mücadele ederek, rekabet ederek var olmak ise büyütür.
Düşmansız kalmak!
Rivayet o ki, SSCB'nin dağılma aşamasında Sovyetlerin son Dışişleri Bakanı'nı ABD'li meslektaşına "Sovyetler Birliği olarak size son büyük bir kötülük daha yapacağız" der.
Bunun üzerine de ABD'nin Dışişleri Bakanı merakla "Nasıl bir kötülük yapacaksınız" demiş.
SSCB Dışişleri Bakanı, "SSCB olarak sahneden ve rekabetten çekiliyoruz.
ABD'yi düşmansız bırakıyoruz. Bu ABD'ye yapılabileceğimiz en büyük kötülük olacaktır" der.
Düşmanları olanların gaflet ve dalalet gösterme özgürlükleri olmaz.
Düşmanı olanlar uyanık olmak, ellerini tetikte tutmak, gözlerini ufka çivilemek zorundadır.
Toplumlar düşmanlarından ve emellerinden korunmak için daha tedbirli, daha ileri ve daha çok çalışkan olmak durumundadırlar.
Düşmanı yenmek onu tanımakla başlar!
Düşmanın ortaya koyduğu sahte görüntüye ve tatlı sözlerine aldanmamak lazımdır.
Mercimek Ahmet, bu durumu Kâbusname'de şöyle anlatır;
"Düşmanının güler yüz göstermesine ya da tatlı sözüne aldanıp gönül bağlama ve inanma.
Eğer düşman sana şeker gösterse, sen onu acı nesne san.