İlkin Kemalizmin ne olduğunu tanımlayarak işimize bakalım: Kemalizm “altı ok”tur: 1927’de cumhuriyetçilik, halkçılık, laiklik ve milliyetçilik olarak tanımlanan dört ilkeye, CHP’nin 10-18 Mayıs 1931 tarihlerindeki üçüncü parti kurultayında devletçilik ve inkılapçılık (devrimcilik) ilkeleri eklenerek “altı ok” kavramı benimsenmiştir.
Atatürk, Sovyet albayının yönelttiği, yeni Türkiye Cumhuriyeti’nin biçimi konusunda, “Yani Bolşevikliğin prensipleri üzerine kurulmuş bir cumhuriyet değil mi, generalim” sorusuna şöyle karşılık vermiş: “Öyle olacak, devlet sosyalizmi dersek daha doğru söylemiş oluruz”.
Şimdi, teğmen rütbeli Mustafa Kemal’in Atatürk’ün Bütün Eserleri’nin (1) birinci cildinde yer alan ve 1903-1904 yıllarını kapsayan “İki Numaralı Not Defteri”nde yer alan şu satırlarını okuyalım.“Akla uygunluğun başlangıçta gözle görülene üstün olması, bununla beraber akla uygunluğu gözle görülenle terbiye esası. Evvela sosyalist olmalı. Maddeyi tanımalı”. (S.15) Bu satırları yazan kişi 22-23 yaşında. Bu kişi 1927 ve 1931 yıllarında “6 ok”u CHP’nin şiarı yapacak. Uzun lafın kısası Kemalizm temelsiz, suyuna tirit bir özenti değil, çok ciddi bir ideolojidir. Ne yazık ki 60’lı ve 70’li yılların sol kafaları bu gerçeği anlamaktan çok uzaktır.
Benim her harfine katıldığım tanımlamayı Yıldırım Koç yapmış: “Kemalist Devrim, insanlığın geçmişindeki özgürlükçü düşünceleri, Fransız Devrimi’nin ve Sovyet Devrimi’nin hedef ve ilkelerini özümsemiş, bunları çağdaş dünyanın ve Türkiye’nin koşulları temelinde ‘6 ok’ta sentezleştirmiş ve mevcut imkânlar çerçevesinde mümkün olanın azamisini gerçekleştirmiş bir anlayış ve mücadeleydi.” (2)