Alexandre Dianine-Havard’ın René Descartes, Jean-Jacques Rousseau, Friedrich Nietzsche, Blaise Pascal, Søren Kierkegaard, Fyodor Dostoyevski ve Vladimir Solovyov’u ele alarak dünyasal bunalımı incelediği “7 prophètes”1 (“Yedi Yalvaç”) adlı kitabının Friedrich Nietzsche kesiminde durup Tanrı’nın Ölümü bölümünden (s.81) bir alıntı yapacağız.
Tanrı’nın ölümü
[Tanrı’nın ölümü, Nietzsche felsefesinin merkezinde duran bir
kavramıdır. “Tanrı öldü!” Alman filozofun en ünlü
sözüdür. İlk olarak Le Gai Savoir2 (Şen
Bilim) (1882) adlı kitabında görüldü. Yazar, güpegündüz fener
yakan bir delinin pazar yerinde, “Tanrı’yı arıyorum! Tanrı’yı
arıyorum!” diye bağıra bağıra dolaştığını anlatır. Kalabalık
alay eder ama delinin bakışı kalabalığı delip geçer ve “Tanrı
nereye gitti?... Onu öldürdük, siz ve ben! Hepimiz onun
katiliyiz!” diye haykırır.