Dünyanın çalkantılı bir dönemden geçtiği açık. Soğuk Savaş’ın sona ermesiyle beraber demokrasi ve serbest piyasa ekonomisinin alternatifsiz bir formül olduğuna dair kabul çatırdıyor. Tarihin sonu geldi denmişti fakat tarih pek o fikirde değil gibi.
Dünyada güç dengesi özellikle Çin’in yükselişiyle yeniden belirlenmekte. Küreselleşmenin amiral gemisi ABD, bugün ticaret savaşlarına hevesli, gümrük duvarlarını yükselten bir ülke.
Demokrasi, ülkeler arası işbirliği, insan haklarına saygı, hukuk devleti gibi kavramları temel metinlerinde kurucu ilkeler olarak belirlemiş Avrupa Birliği’nin zayıfladığı da açık.
Bundan on sene evvel söylense çok az kişinin tahmin edebileceği yeni bir dünyadayız. Yeni dünya kurulurken belirsizliklerin artması da beklenmedik iş değil.
Üç sene önce Rus jetini vurup Rusya’yla ilişkileri koparmak üzereyken bugün ABD’yle büyük bir gerginlik yaşıyoruz. Daha geçen sene iktidar medyasının “dişi Hitler” diye tanımladığı Merkel’in yönetimindeki Almanya’yı bugün ABD’ye karşı yanımızda durdu diye övmekteyiz.
Dış politikada esneklik iyidir elbette. Devletlere hareket imkânı sağlar. Ancak esneklikle dağınıklık aynı şey değil.Ülkenin verdiği görüntü bir fırtınada batmamak için bir oraya bir buraya yanaşan bir gemi. Bu gemiyi izleyen kimse kaptanının ve mürettebatının becerikli olduğunu ileri süremez.
Türkiye şayet bugün ABD başkanının bir iki tweet’i ve şimdilik çoğunlukla sembolik yaptırım kararlarıyla böylesine sert bir ekonomik türbülansa giriyorsa, bu evvelden zayıflamış olduğu için. Dışarıdan gelen parayı betona dökmekten ibaret bir ekonomi politikasının memleketi bu hale getirmesine de şaşırmamak gerek.
Hukuk devletinin rafa kaldırılması ve bütün yetkilerin tek kişide top...