Futboldan pek anlamam, bu yüzden de sevdiğimi söyleyemem.
Küçükken babam Fenerbahçeli diye Fenerbahçeliydim. Gençliğimde sevdiğim arkadaşlarım Galatasaraylı diye Galatasaraylı oldum. Evlendim, eşim Beşiktaşlıydı… Hayır, Beşiktaşlı olmadım ama Beşiktaş sempatizanı oldum.
Bazıları bana dönek dedi.
Kabul etmedim! Hâlâ da etmiyorum.
İnsan doğruyu ararken değişik şeyleri denemesinden daha doğal ne olabilir!
En sonunda anneannemin dediğine geldim. “Hangi takımı tutuyorsun?” diye sorduklarında hep “Milli takım” derdi. Ben de artık bir tek milli maçlarda milli takımı tutuyorum.
* * *
Takım tutmasam da Fenerbahçe’nin son kurultayını ve Ali Koç’un zaferini televizyondan izledim. Çok etkileyiciydi. Hele Ali Koç’un konuşması… “Kimseye biat etmedik. Kimseden menfaat beklemedik. Aynaya baktığımızda kendimizi sorgulayacağımız ilişkiye girmedik” dedi. Bu nasıl güzel bir ifade… Ne önemli bir örnek… Nasıl dürüst ve aydınlık bir bakış açısı… Dinlerken en az bir Fenerbahçeli kadar heyecanlanıp mutlu oldum.
Ali Koç, Türkiye’nin en zengin ailelerinden birine mensup. Ayrıca çok da yakışıklı… Yine de bu özellikleri karizmasının çok gerisinde kalıyor. Onu dinlerken, iyi eğitimli, vizyon ve vicdan sahibi kişilerin önderliğine ne kadar hasret kaldığımızı düşündüm.
En önemlisi de konuşmasında “Mustafa Kemal’in yolunda yürümeye devam edeceğiz. Atamız Fenerbahçeli. Evet Fenerbahçe’ye çok yakındı tarihte. Ama onun kimi tuttuğu önemli değil, kimin onun yolunda yürüdüğü önemli” dediğinde beni gerçekten fethetti.
Ayrıca çok da mütevazı biri… Ekibinde çalışanlara isimleriyle hitap edip teker teker teşekkür etti. Bunlar yüksek mevkilerde görmeye hiç alışık...