Bilhassa Türkiye Marif Vakfı Başkanı Prof. Dr. Birol Akgün hocamızla sohbet edip kendilerinden Afganistan’da olup bitenlere dair bilgi edinme imkanını buldum.
Dönüşümüz, akşam saatlerine isabet ettiği için yoğunlaşan trafik, havaalanına ulaşmamızı geciktirdi. Biz de bu arada halkın nabzını tutma yolunda mihmendarımız kaptanla sohbet etme imkanını bulduk. Benim adetimdir; bir seyahat sonucu gittiğim yerde taksiye bindiğimde, ilk önce şöförün hal ve hatırını sonra da, esnaf olarak işlerinin nasıl gittiğini sorar, bilahare genel ahvale yönelik kanaatini öğrenmek isterim.
Mihmendarımız kaptana sualimizi yöneltince kaptan; pandeminin sıkıntılarını ifade ettikten sonra, ülkemizdeki sığınmacılar mesela Suriyeli ve Afganlı mülteciler olmasaydı Devlet’in salgın sebebiyle yaşadığımız kapanma dönemlerinde işçi kesimi olarak kendilerine daha çok yardımcı olabileceğini ifade ile Afganistan’da devam etmekte olan gelişmelere yönelik endişelerini dile getirdi. Elbette ki; herkes kendi çektiğini en iyi yine kendisi bilir. Sabır dilemek dışında kimsenin özeline yönelik kınama ve tenkid içerikli bir şey söylememiz mümkün değildir.
Fakat hepimiz gayet iyi bilmeliyiz ki, biz tarihin her döneminde çektiğimiz sıkıntılar karşısında yavan lokmamızı bölüşmenin, dar imkanlarımızı paylaşmanın ve nihayet Yaradan’ın rızası doğrultusunda, kainatın solmayan Gülü’nün sevgisi etrafında bir ve beraber olmanın en asil örneğini vermiş bir milletiz. Biz nice badireler atlattık… Nereden nereye geldik! Bunlar ne ki!
Bu ruh ve gönül bütünlüğü içerisinde, bize hizmeti geçen kaptan kardeşime bazı izahatta bulundum. Üzerinde durduğum o hususları da sizinle paylaşmak istedim. Bu haftaki başlığımızın temeli işte bu sohbettir.
Biz güneyimizi güvence altına almak mecburiyetindeyiz!