PKK ilk çıktığında uzun yıllar ayrı bir devlet olma hırsındaydı.
İddialarına göre önce otonomi kurulacak, sonra bağımsız devlet
olacaklardı. Yıllar boyu silahlar bunun için kan kustu. Binlerce
insan böylece öldü. Bilahare bu niyetten vazgeçildiği açıklandı.
Ortak bayrak ve ortak vatan fikri dile getirildi. Kitlede ders
alındığı kanaati uyanır gibi olmuştu. Böyle bir beyanda bulunan
Abdullah Öcalan'dı. Ardından bu ortak değerlere Barış Süreci
eklendi. 30 sene ve 30 bin insan ve hesapsız maddi kayıplar
yaşanmıştı ama zarar çok büyük de olsa neresinden dönülse
kârdı.
Üç yıla yakın bir süre kan akmaması, Türk ve Kürt anaların
ağlamaması ümitleri yeşertmişti. Hatta terör örgütü militanları,
silahlarını bırakıp yurtdışına çıkacakken bunu yapmadıkları halde
sabrediliyor ve ümitler korunuyordu.
Barış Süreci, barış görüşmeleri, hakikaten heyecan vesilesi
olmuştu.
Vatandaş artık barışı kalıcı olarak görüyordu.
7 Haziran 2015 Seçimlerine bu iklimde gidildi.
Diğer taraftan bugün yaşanan terörün ilk işaretleri seçim öncesinde
görülmeye başlanmıştı. Adam kaçırmalar, yol kesmeler vs
yaşanmaktaydı. Buna rağmen onlar, yine de münferit olaylar gibi
görülüyordu.