Bayram namazlarıyla, cenaze namazları iç içe karıştı. Askerler, bayrağa sarılı tabutları musalla taşına taşıyor. Şehitler hakkında haberler neredeyse aynı. Nişanlıların tutunmayı hayal ettikleri dal ellerinde kalıyor. Mümkündür ki o nişanlılardan bir daha hiç evlenmeyecekler çıkmıştır, çıkacaktır… Gencecik eşler, dul kalıyor, onlardan bazıları hamile. İlk çocukları dünyaya gelecek. O eşler, bir ömür mustarip kalacak, o çocuklar babalarını hiç göremeyecekler…
Mehmetçik şehit, Ahmetçik şehit, korucu şehit. O şehitlerin arkada nişanlıları, hamile eşleri kalıyor. Yarın dünyaya gelecek bebeklere biraz akılları erince "baban şehit oldu!" denilecek. İşin garibi bunu diğer taraf da söyleyecek. İki taraf da ölülerine "şehit" diyor. Yani bu ülkenin insanları, bu iklimde aynı kalb dilini konuşuyor…
Peki, aynı kalb dilini konuşan bu ülkenin insanlarını hangi güç, hangi taktiklerle düşman etti?
Düvel-i muazzama, emperyalizm, bugün de yakamızda. Kürt, inanmalı ki onların derdi kendisi değil. Düvel-i muazzama, petrol, enerji, yer altı kaynakları, su ve servetler peşinde. Ama bunu nasıl anlatmalı? Bir inandıran...