İsmi “Halk Partisi” ama bu parti, ismiyle müsemma değil. İsmi “Halk Partisi” fakat halktan değil, kendini seçilmiş, süzülmüş ve fildişi kulede görenlerden oy almakta. Halktan hiç mi oy almamakta? Alıyor fakat yeterli değil. İktidar olacak kredi açılmıyor.
Halktan yani köylüden, işçiden, gecekondudan, kenar semtten dar ve orta gelirliden oy alan, oldum-olası muhafazakâr partiler DP, AP, ANAP, DYP Refah ve AK Parti oldu. Avrupa Sosyal Demokrat Partiler Birliğine üye olduğu hâlde CHP hiçbir zaman Avrupai anlamda sosyal demokrat parti olmadı.
CHP, tabandan gelmediği için millî bünye ile bitmeyen bir sürtüşme içindedir. Milletin dini, dili, örfü, eğitimi, yemesi-içmesi eğitimi, CHP için kavga sebebi oldu?
Niçin?
Çünkü CHP hep kendini veya seçim kazandığı çevreleri halkın ve halkın değerlerinin üstünde gördü ve görmekte. CHP büyükşehirlerdeki bazı kaleleri için “okuryazarlığı, kişi başına millî geliri en yüksek ilçeler” diye övünür.
Hâlbuki, CHP buralara sıkışıp kalmıştır. Bazı büyükşehirlerin bazı merkez ilçelerinde nüfus yoğun olarak CHP’li elit sınıf yaşar. Onlar, aslında CHP’ye değil, laiklik-kemalizm- Avrupalılık karması ideolojililerine oy verirler. Orada milletvekili veya belediye başkanının kimliği arka plandadır, belirleyici unsur, altı oktur. O flamayı rakı içme hürriyetinin teminatı olarak görür.