Beyazıd Camiî'nin karşısındaki Tiyatro Caddesi'nden denize doğru girip de 150 metre kadar ilerleyince sağ tarafta geçen asrın başlarında yapıldığı anlaşılan bir bina görülür. Bu sarı boyalı binanın demir kapısı açılıp da merdivenlerden bahçesine inerken başı kaldırıp karşıdaki duvara bakıldığında 50 cm kadar uzunluğunda 15 cm kadar eninde mermerden bir levhayla karşılaşılır. Orada Osmanlı devri Türkçesiyle "ana mektebi" yazılıdır. Yanında da bir tarih vardır. Bugün Valiliğin ek bina olarak kullandığı bu yer, Sultan Abdülhamid Han zamanında ana mektebiymiş. "Ana mektebi" denilen "ana okulu"dur. Esas itibariyle dünya ve Türkiye, ana okulu ihtiyacını yirminci asrın son çeyreğinden itibaren keşfetmeye başladı. Halbuki bizde geçen asrın başında bu okullar vardır. Nitekim sistemli çocuk eğitiminin 4 yaş 4 ay 4 günlükken başladığı da artık neredeyse herkes tarafından bilinmektedir. İmparatorluk mülkünde çokça görülen Sıbyan mektepleri, bu eğitimin devamıdır. İrfan hayatımızda çocuğa verilen değer ve onun eğitimi İslamiyet’in ilk tebliğinden beri vardır, müesseseleşmiştir. İslâm’la şereflenen ilk 4 ulu kişiden birinin ileride "Allah'ın arslanı" unvanına kavuşacak olan çocuk yaştaki Hazret-i Ali olması elbette tesadüf değildir. Devlet geçmişimizde çocuklar için sadece mektepler açılmamıştır. İstanbul’daki ilk hastanelerden biri, "Çocuk Hastanesi" demek olan Şişli'deki Etfal Hastanesi, bugün herkese hizmet vermektedir. Şimdilerde Çocuk Esirgeme Kurumu adını taşıyan Himaye-i Etfal, İstiklâl Harbi yıllarında kurulmuştu.