Eskiler, “Hoca merhum…’’
cümlesiyle sohbete başladıklarında dinleyenlerin en genci dahi
“Hoca da kim?’’ diye düşünmezdi. Herkes bilirdi ki adı zikredilen
şahıs, Nasreddin Hoca’dır.
Hoca, insanlar, gülsün diye fıkra
anlatmamıştır. Kaldı ki o devirlerde “fıkra’’ değil “latife’’
denirdi. Millî dağarcığımızdaki gülünen sözler şaka, fıkra,
latifedir. “Latife, latîf gerek’’ diye de bir ihtar cümlemiz vardı.
Korona salgını yüzünden irfan
mirasımızdaki insan ve kültür...