İsrail için “1967 sınırlarına çekilmeli ve iki devletli çözüme ‘evet’ demelidir!” cümlesi, Filistin için çözüm yolu arayanların sıkça yaptığı hüsn-i niyetli bir tekliftir…
Şu var ki bu işgalci ve başına buyruk devlet, her iki şarta da zerrece değer vermiyor, teklif ve telkinlere kulaklarını tıkıyor:
Ne “iki komşu devlet olarak Filistin’le yan yana yaşarım” diyor, ne de 1967’de 6 gün süren Arap-İsrail muharebesinde işgal ettiği Golan Tepeleri gibi vaktiyle girip kuvvet zoruyla ele geçirdiği Filistin, Ürdün, Lübnan ve Suriye topraklarıyla yetinmeyi kabul ediyor…
İyi niyetli üçüncü taraflar, yukarıdaki teklifi yaparken O, Gazze misâlinde olduğu gibi gemi azıya almış olarak eski gasp, talan ve işgallerine yenilerini eklemek için soykırım dâhil; bebek, çocuk, kadın ve yaşlıları katletmek dâhil sivilleri vahşice öldürüyor, masum insanları açlığa mecbur bırakıyor, evleri, mahalle ve çarşılarla mektep ve hastaneleri moloz yığınına döndürüyor...
İsrail, 1967’de kazandığı genişlemeyi, bunaklık eseri idealine nazaran az görerek “arz-ı mev’ud” yalanına veya yobaz ve gerici inancına göre büyük gâye olarak seçtiği...