Kendimizi bildiğimizden beri İstiklal Marşı’nın tartışma mevzuu olduğuna şahidiz. Şiir değil, beste tartışılıyor. İstiklal Marşı’mızın sözleri, mânâ ve maddesiyle milletimizi ifade etmekte bir âbide eserdir. Ne var ki güfte/şiir, ne kadar muhteşemse beste de o kadar zayıf. Bundan dolayıdır ki bu beste zaman zaman ağır tenkit ve hicivlerle konuşuldu.
Bestenin değiştirilmesi de zaman zaman dile geldi ama olmadı. Son olarak Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan, İstiklal Marşı’mızın kabulünün 97. Sene-i devriyesi münasebetiyle bu ihtiyaca işaretle yeni bir beste yapılması gereğini hatırlattı. Ümit ederiz bir yerlerde kalmayıp gerçek olur. Bir de lüzumsuz bir muhalefet görmez.
Taksim Camii’nin, yapılmasına karşı çıkıp inşaatı senelerce geciktiren geri zihniyet, yeni besteye de direnebilir. Taksim Camii’ne ve ömrünü doldurup köhneleşmiş kültür merkezinin yenilenmesine karşı çıkanlar, 28 Şubat’ta kendini gösteren, bu ülkenin köklerine yabancı bir zihniyetin temsilcileridir. Ümit ederiz ki unutulmamıştır; 28 Şubat Post Modern İhanet Darbesi bin yıl yaşayacağı hayaliyle haddini bilmezlikte öylesine şımarmıştı ki yalnızca analarımızın, bacılarımızın, kızlarımızın başörtülerine değil İstiklâl Marşı’mıza da saldırdılar.