Darbe yapıldığında cuntacılar, radyoda okudukları bildiride şunu bilhassa dile getirirlerdi:
-NATO’ya, CENTO’ya bağlıyız!..
Tok bir sesle söylenen bu söz, 27 Mayıs 1960 Darbesinin, 12 Mart 1971 Muhtırasının ve 12 Eylül 1980 Darbesinin müşterek sesiydi.
28 Şubat 1997’de böyle bir lakırdı edilmedi.
Cuntacılar, “ezmanın tagayyuru ile ahkâmın tagayyuru inkâr olunamaz” kaidesini bilecek çapta adamlar değildi ama darbeye bir kılıf giydirmiş; ihanete “post modern” adını vermişlerdi.
Yürüdüklerinde yerin titrediğini, herkesin kendilerini gördüğünde ödünün koptuğunu zanneden darbeciler, neden darbeyi daha ilan eder etmez NATO ve CENTO’ya bağlılık teminatı verirlerdi?
Bu bir vesayete bağlılık taahhüdüydü:
Küçük olanından başlayarak şöylece anlatabiliriz:
CENTO/Merkezî Andlaşma Teşkilatı, 1955 senesinde İngiltere, Türkiye, İran, Irak ve Pakistan’ın iştirakiyle kurulmuştu. Bir askerî ve siyasi birlikti. İlk merkezi Bağdat, son Merkezi Ankara’dır.
Rahim Er
Türkiye Gazetesi