Geçmiş yıllar gazetelerinde adliye mahzenlerinde "imam nikâhı" sebebiyle bazı vatandaşların mahkemeye düştüklerine dair haber ve dâvâlar vardır. Bu acayip dâvâlarda nikâhı yapan hoca efendi, genç çift ve şahitler sanıktır. Tek Parti ceberrut zihniyetinin iktidar olduğu her devirde böylesi eziyetler hâkim önüne gelmişti ve gelirdi.
İsviçre malı "Yurttaşlar Yasası” nikâhın belediye başkanı tarafından kıyılacağını söyler. Vatandaş, ancak belediye safhasından sonra "imam nikâhı" yaptırabilir. Tecrübesiz genç çift, böyle bir mecburiyeti bilmeden eûzü besmele çektikten sonra "Allah'ın emri ve Peygamberin kavliyle..." diye söze başlayan birine nikâhlarını akd ettirdiklerinde daha sonra resmî kaydı da yaptırmış olsalar dahi sanki cinayet işlenmiş gibi ceza kanunu, o yapılanı nikâh değil suç saymıştır.
Nikâh, hayatlarını birleştirme iradelerini ifade eden karşı cinsten iki kişinin evliliklerine âlenîyyet ve meşrûiyyet kazandıran muâmelenin adıdır. Tarafların kendi serbest iradeleriyle karar vermeleri ve bunu şahîdler huzurunda beyân etmeleri şarttır.
İslâm fıkhının tâyin ettiği umdelere göre sözleşme usulü, duası, "aldım-kabul ettim" karar izharları, "şahit oldum" diyecek şahit sayısı, mihr şekilleri ve nihâyet velîme denen düğün yemeği gibi unsurlarıyla dünyaevine girmekte olan her çift için Sevgili Peygamberimiz -aleyhisselam- ve Hazreti Hatice arasındaki muhabbet ve ülfeti hedef alan nikâh, 15 asırlık köklü ve Kur'ân-ı kerîm kaynaklı güzel bir geleneğe dayanır.