Kızlarım Ayşe Ela ve Betül Yasemin üç yaşına bastı. Kızlarımın doğduğu 7 Temmuz günü benim için unutulmaz bir gündür. Üç sene öncesi yani 2013'ün o sıcak yaz günü tüm detaylarıyla gözümün önünde şimdi. Cumartesiyi pazara bağlayan 7 Temmuz 2013 gece yarısı Nagehan'ın sancılanması ile aniden hastaneye koşmuştuk. Normal doğum zamanından 10 gün önceydi...
***
Benim ailem Çeşme'deydi. Nagehan'ınkiler Bodrum'da. Herkes dönüş
planını 17 Temmuz'a göre yapmıştı...
Sadece kayınvalidem İstanbul'daydı. Nagehan doğuma girdiği sıra
koskocaman bir salonda yalnız iki kişiydik...
***
Hava zifiri karanlıktı. Salonun ışıkları da kapalıydı.
Doğmakta olan yeni günün ilk ışıkları pervazlardan içeri hafifçe
yansıyordu sadece.
Her şey ansızın gelişmişti. Karımın isminin anlamı gibi apansız ve
ansızın...
Çok ama çok gergindim. Vücudumun her zerresi gerilmişti.
"Nagehan'a ve bebeklere bir şey olur mu?" endişesi içimi her an
kemiriyordu.
***
Her saniyesi bir ömür gibi geçiyordu dakikalar.
O anlarda titrek ellerimle telefona uzandım.
Olanları haber vermek için bizimkileri aradım.
Kayınvalidem de baldızımı aradı.