Bazı memleketlerin elitleri ile geniş halk tabakaları arasında
çok büyük bir entelektüel uçurum vardır.
Kültür ve bilgi seviyesindeki fark havas ile avam arasında o kadar
yüksektir ki o ülkelerin havas zümreleri tepeden bakan bir dille
halklarını aşağılayabilirler.
Mesela Pakistan böyle ülkelerden biridir...
Ne olursa olsun, insanları aşağılamak ayıp ve çok çirkin hatta
iğrenç bir davranıştır ama o ülkelerde en azından böyle bir
hegemonik tavrın gerçekçi zemini vardır. Yıllar evvel Burhan
Kayatürk'le beraber Pakistan'a gitmiştim. Ziyaret ettiğimiz
parlamentoda bir siyasetçi Oxford İngilizcesiyle bize Pakistan'daki
belli elit okulları ve oradan çıkan insanların küresel seviyede
elde ettiği büyük başarıları teker teker sıralamıştı. Hakikaten
Türkiye'nin çok ilerisinde bir tabloydu bu.
Zaten rakamlar da bunu söylemektedir...
O parlamenter tam Pakistan elit ve aydın sınıfının başarılarıyla
övünüyordu ki o ortamdaki diğer bir siyasetçi Hint aksanlı bir
İngilizceyle ve iğneli bir espriyle araya girdi ve...
"Tabii bu arada Pakistan halkının yüzde 50'sinin okuma yazma
öğrenecek imkânlara bile sahip olmadığını söyleyelim
değil mi dostum?" dedi. Öbür parlamenter hiç bozuntuyavermedi
ve bu gerçeği es geçip Oxford aksanıyla gurur dolu konuşmasına
devam etti. O yüzde 50 zaten kendisi için
yok hükmündeydi...
Dün bahsettiğim Mısır ve İran elitleri ve avam zümresi
arasındaki fark da Pakistan'daki kadar dramatik olmasa da benzer
şekildedir. Arap ve Fars elitleri de hem bilim hem sanat hem de
diğer alanlarda küresel seviyede Türk elitlerinden çok çok daha
ileridedir. Mukayeseli olarak bakıldığında Türk elit ve aydın
sınıfı Arap, Fars ve Pakistanlı muadilleriyle bile kıyaslanamayacak
kadar berbat durumdadır.
Batı ülkeleri ile kıyaslamaktan hiç bahsetmiyorum bile...