İlkin dostluk nedir, onu sorgulamalı.
İki kişi arasındaki özel bir ilişki biçimi: tarafların güven, mahremiyetini açabilme, sırrını paylaşabilme, fedakârlık ve feragat edebilme hali... Feda etme nedir? Kendini, malını, mülkünü sakınmadan dostu uğruna ondan vazgeçme... Feragat: hakkından vazgeçme... Kendisi o haktan istifade edebilecekken o haktan vazgeçmesi, o hakkı dostuna bağışlaması...
Bunlar dostluğun ilham ve telkin ettiği özellikler...
Ayrıca, dost o ki, insan ona yanlış anlaşılmaktan kaygı duymadan kendini ifadeye hazır bulur. Dosta karşı sansürsüz konuşulur.
Bu ilişki çift taraflıdır. Dostluk ilişkisinde en az karşılıklı iki kişi bulunur. Şimdi değindiğimiz hususlar, feragat, fedakârlık, sırrını ifşa vb. durumlarının gerçekleşmesi için bir karşı tarafın bulunması gerekiyor.
Dostun gireceği kapıdan dost sırtını güvenle kapıya çevirebilir. O kapıdan kendine zarar gelmeyeceğinden emindir. Gene sırtını dosttan yana pervasızca çevirebilir. Bu, sırtını ona dönme anlamına değil; arkadan vurulmayacağından emin olma rahatlığı ile sırtını ona çevirebilme güvenini tazammun ediyor...