Bugün tam 4 ay oluyor.
15 Temmuz’dan bende kalan en büyük acı şudur:
Akıncı Üssü gibi hayati bir merkezde, ne idüğü belirsiz bir takım sivillerin koridorlarda cirit atması, at kuyruklu bir takım adamların toplantılara girip çıkmasıdır. (Görüntüleri yayınlandı)
***
Darbelerin bile bir raconu vardır.
Darbelerin bile askere yakışır bir ciddiyeti vardır.
Esasen asker ocağında, herşeyden evvel bir disiplin vardır.
İşte canımı en çok sıkan, bu görüntüler olmuştur.
Yoksa, hiç mi darbe görmedik?
Demek ki başarılı olsalardı, memleketi böyle yöneteceklerdi. Vah.
***
Bereket bu çürümüş kısımları, “benim ordum” kesip attı. Üç gün sonra da Suriye’ye girdi. Dünyada bunu hiçbir ordu yapamaz. Gücü bile olsa, morali yetmez.
Bir taraftan da terörle boğuşuyor.
Ayrıca bir de ahlaksızlarla boğuşuyor.
TSK, gururumuzdur.
VE ÖBÜR KONU
Bravo... İşte böyle.
Adam gibi davranın.
Hoşuma gitti... Yabancı misyon temsilcilerinin, Meclis’e gelip aldıkları pozisyon, vallahi hoşuma gitti.
Yıllardır kaçamak güreşiyorlardı. Yüzümüze gülüp arkadan hançerliyorlardı.