Cumhuriyet ve Sözcü gibi muhalif gazeteler, tıpkı siyasi partiler gibi, demokrasinin vazgeçilmez unsurları’dırlar.
Onların şu veya bu şekilde zedelenmesi, rejimi tartışmalı kılar ki, sıkıntıyı en çok iktidarlar çeker.
Dokunulmazlık türü bir imtiyaz öneriyor değilim.
Lakin meslektaşlarımıza yapılan müdahalelerin asıl gayeyi sulandıracak bir izlenim vermesi, vermese bile öyle algılanmaya çok müsait olması, yargıyı da sıkıntıya sokuyor.
Darbeci zihniyet başka şey, muhalif olmak başka şey... Sapla samanı ayırmaya çalışırken, çok dikkatli davranmalıyız. Baksanıza, 15 Temmuz gecesinin suçüstü sanıklarından bile mahkemeye kim çıksa, darbeyle ilgim yok deyip işi zaten hurafelerin üstüne yıkıyor. O uçaklar, o helikopterler kendi kendine havalandı, o tanklar kendi kendine yürüdü, 250 kardeşimiz kendi kendine şehit oldu, öyle mi?
Bir de üstüne kontrollü darbe cevheri çıktı, tüy dikti, kafalar iyice karıştı.
Bu bakımdan, karambolde kim vurduya gitmemek lazım.
Cumhuriyet, Sözcü gibi rejimin güvencesi olan gazetelere, her zamankinden daha da özen göstermek lazım. Onlar, dış dünyaya PİAR’ımızı yapan kurumlarımızdır.
Onlar, basın özgürlüğünü sergileyen vitrinimizdeki en önemli kozlarımızdır.