Siyah beyazlı günlerde… İktidar değiştikçe TRT’nin ağzı, dili, rengi değişirdi.
Sık sık hükümetler düşer, hükümetler kurulurdu. Bir yılda birkaç genel müdür gelir giderdi. Her iktidarın temsilcisi, genel müdür olarak kendini gösterirdi.
Kim iktidar, TRT onun himayesinde olur, kimin ekmeğini yiyorsa, onun kılıcını çalardı.
Yıllar geçti, TRT’nin bu huyu değişmedi. Dünya değişti, coğrafyalar değişti... Yeni yeni ülkeler ortaya çıktı. Almanya birleşti, Sovyet Rusya çöktü. Avrupa Birliği çatırdıyor… TRT’de tık yok.
Yetmişli yıllardaki yapısı ve görüntüsü, huyuyla, suyuyla hayata devam ediyor.
Eskiden, üç dört ayda bir ağız değiştiren TRT, şimdilerde on yedi senedir aynı ağızla aynı şeyleri tekrar ettiğinden ötürü, yeni gençler, bu durumun normal olduğunu sanabilirler… Yanılırlar.
TRT bildiğini yapmaya devam ederken, sırtımıza binmese, sadece oflayarak bu tünelden çıkmak mümkün olabilirdi. Lakin sırtımıza yapışmış, bizi sömürmeye devam ediyor.
Varlığını, vergilerimize borçlu olduğunu unutarak, millet için, memleket için bağımsız, özgür, milletten yana bir yayın sürdürdüğünü ben bugüne kadar görmedim. Adam, parasıyla özel televizyon kurmuş… Yayın politikasını parayı veren belirliyor. TRT’de bu durum geçerli değil... Parayı veren değil, iktidar olan, hükümet olan düdüğü çalıyor.
TRT’nin patronu millet değil… Hükümetler.