İş sözleşmesinin hem işveren hem çalışan tarafından, haklı bir neden olduğunda bildirimsiz feshi mümkündür.
İşçi ve işveren haklı nedenle derhal fesih hakkı veren hallerden biri de 4857 Sayılı Kanun’un 25. Maddesi II. Maddesi (g) bendinde sayılan “işçinin haklı mazeretine dayanmayan devamsızlık” halidir. Söz konusu düzenleme, “İşçinin işverenden izin almaksızın veya haklı bir sebebe dayanmaksızın ardı ardına iki işgünü veya bir ay içinde iki defa herhangi bir tatil gününden sonraki iş günü yahut bir ayda üç işgünü işine devam etmemesi” şeklindedir.
Buna göre, mazeretsiz devamsızlığa konu edilen üç farklı durum ortaya çıkmaktadır;
- Birincisi, ardı ardına iki işgünü gelmemek,
- İkincisi, bir ay içerisinde iki defa herhangi bir tatilden sonraki işgünü gelmemek,
- Üçüncüsü, bir ayda üç işgünü işine devam etmemektir.
‘İşgünü’ kavramı, işçinin çalışmakla yükümlü olduğu gün olarak değerlendirilmelidir. İş sözleşmesinde, genel tatil günlerinde çalışılacağına dair bir kural mevcutsa, bu takdirde söz konusu günlerde çalışılmaması da işverene haklı fesih imkânı tanır. İşyerinde Cumartesi günü iş günü ise belirtilen günde devamsızlık da diğer koşulların varlığı halinde haklı fesih nedenini oluşturabilir.
‘Bir ay’ ifadesi takvim ayını değil ilk devamsızlıktan sonra geçecek olan bir ayı ifade eder. İlk devamsızlığın yapıldığı gün ayın kaçıncı günüyse takip eden ayın aynı günü bir aylık süre sona erer. Son ayda ilk devamsızlığının gerçekleştiği günün bulunmaması halinde son ayın son günü bir aylık süre dolmuş olur. Sonraki devamsızlıklar ise takip eden aylık dönemler içinde değerlendirilir.