Bugünlerde, asgari ücret ile birlikte en çok tartışılan konuların başında 657 sayılı Devlet Memurları Kanununda yapılması planlanan değişiklikler yer almaktadır.
Özellikle Türkiye’de devlet memurluğu algısı, hemen hemen tüm toplum kesimleri tarafından, ‘güvenceli istihdam’ ile eşdeğer görülüyor ve memurların taşıması gereken şartlar neredeyse sadece ilk kez kamu görevlisi olunması aşamasında tespit ediliyor. ‘Devlete kapağı atmak’ gibi klişe ifadeler de işte bu ‘ömür boyu güvenceli iş’ algısı ile ortaya çıktı.
Her şeyden önce, devlet tarafından sağlanan hizmetlerin, özel sektör tarafından sağlanan hizmetlerden farkı ‘kamusal amaçlara yönelik olması, kâr hedeflenmemesi ve hizmet esaslı olmasıdır.’
Kamu tarafından sağlanan hizmetlerin, toplumun tüm kesimlerine eşit dağılması, hizmetlerin kalitesinin yükselmesi ve vatandaşların da kamu görevlilerinin kimlikleri kadar, yaptıkları işe de saygı duyması gerekir. Tüm vatandaşlarımız, kamu hizmetleri ve dolayısıyla kamu görevlileri ile iç içe bir yaşama sahip. Dolayısıyla kamu hizmetlerinin de kalitesinin ve verimliliğin artırılması ve bu doğrultuda çaba sarf edilmesi gerekir. Dünyanın hemen hemen her alanı değişmekte, teknolojik yenilikler ile üretim ve hizmet sektörü de ‘bilgili çalışanları’ içinde barındırmak istemektedir.
657 sayılı Devlet Memurları Kanunu, uzun yıllardır eleştirilmiş ve performansın da belirleyici olması gerektiği savunulmuştur. Performans denilince, özellikle ülkemizde, bazı taraflar hemen itiraz etmekte, performansı adeta insan düşmanı olarak göstermektedir.