İnsan doğasının belirgin özelliklerinden biri de, her insanın kendi ilgi alanındaki konuları öne çıkarma eğilimi. Dört haftadır yazdığım “yeni nesil OSB’leri” beşinci haftada da irdelememi yadırgayanlar olacaktır. Bir köşe yazısında aynı konuyu haftalarca ele almak, alışık olduğumuz bir yöntem değil. Bu “gerçekliği” bildiğim halde “neden ısrar” ediyorum? Sorunun yanıtı çok açık: Yeni nesil OSB’lerin gelecek 50 yılımız açısından yönlendirici araçlar olacaklarını düşünüyorum da ondan.
Yeni nesil OSB’lerin içerik ve bağlamlarını irdeleyen değerlendirmelerimizi yaygınlaştırmanın önemli olduğunu da düşünüyorum. Böylesi bir tutumun, bizleri kaynakları verimli kullanmaya götürecek etkili yollardan biri olduğu kanısındayım.
Dijital teknolojinin etkileri
Dayandığımız temel gerekçeyi paylaşalım: Dijital dönüşüm, bir moda olgusu değil, insanlığın sosyal, fiziksel, zamansal, deneysel ve psikolojik mesafelerini yeniden ayarlamalarını gerektiren bir süreci hızlandırıyor. Dijital teknoloji insanın görme, işitme, dokunma, koklama ve tatma gibi beş duyusuna yeni boyutlar kazandırıyor; yeni erişebilirlik alanları oluşturuyor; İnsan doğasının beş duyu sınırlarındaki çeperleri kırıyor, yeni alanlar açıyor. Bilgisayar teknolojisindeki gelişmenin yarattığı sensörler bütün ekosistemleri derinliğine anlamamızı kolaylaştırıyor, iç yapıların kendini yeniden üreten rutinlerini olduğu kadar değişmeleri kavrama alanımızı da genişletiyor. Bütün bu gelişmeler veri, enformasyon, bilgi ve ‘bilgiyi anlamlandırma’ süreçlerinin merkezinde yer alıyor.
Dijital teknolojinin donanım ve yazılım boyutu; İşletim sistemleri, ölçme, veri oluşturma, depolama, işleme, seçme ve karar verme süreçlerinde köklü değişiklerin altyapısını oluşturuyor. Çin Devlet Başkanı Jinping’in Komünist Partisi yetkililerine, “Büyük veriyi yönetimi geliştirmek için kullanabiliriz1” çağrısı insanlık gündeminin ne olduğunu da bize gösteriyor.