Türkiye dünya siyasetinde inisiyatif aldıkça iç siyasette alttan alta yeni yeni oyunlar devreye konuluyor. Şu unutulmamalıdır; Türkiye’nin dünya siyasetinde güçlülüğü iç siyasetteki istikrarına bağlıdır.
Siyasi istikrarın ciddi derecede dağınık olduğu dönemlerde Türkiye’nin dünya değil bölge siyasetinde bile oyun kurması imkansızdır. Figüranlık bile uygun bulunmaz. Zaten iç siyasetin dağınıklığı bölgede ve Türkiye’de at koşturma hedefinde olan dünya oyuncu ve oyun kurucularının asıl hedefidir.
Aktif gazeteci olarak görev yaptığım dönemde Lübnan karışmış, İsrail ile Hizbullah arasında şiddetli çatışmalar yaşanırken bizde Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer’di. 8.30-17.30 Cumhurbaşkanı olan Sezer çiçeği burnunda AK Parti iktidarının Lübnan’a barış gücüne asker gönderilmesi tezkeresi hakkında “Ülkemiz’de bu kadar terör varken dışarı asker gönderilmesini doğru bulmuyorum” malindeki açıklamalarını hatırlarım. Ne garabet bir açıklamaydı. Devlet olma onurunun dışında bir tavır. Böylelerini ABD’ye İngiltere’ye yönetici yapacaksınız ki bu devletler daha erken çöksün.
Çünkü Sezer siyasi parçalanmanın eseri olarak göreve gelmişti. Sezer gibilerinin sırtında yumurta küfesi bulunmaz. Sırtında yumurta küfesi bulunmayanların ise iki farklı tavırları olur. Ya hiçbir şeye karışmadan dönemlerini tamamlamanın peşindeler ya da yakın zamanda örneklerine şahit olduğumuz gibi hırslarının peşine takılıp hak etmedikleri hedeflere doğru yol alırlar.
2019 Cumhurbaşkanlığı seçimi yaklaştıkça siyasi manevraların her türlüsüne şahit oluyoruz. Hesaplar gayet inceden ve bütün ihtimaller irdelenerek oyun kurulmaya çalışılıyor.
Türkiye’de Cumhurbaşkanlığı seçimleri hiçbir dönemde boş bırakılmamıştır. Millet iradesi dışında 1989’a kadar gelinmiş, ilk sivil Cumhurbaşkanı olarak Turgut Özal seçilmesine rağmen görev süresi tamamlanmadan vefat etmiştir.