Dolar ve Euro tarihimizin en yüksek değerlerine ulaşırken, Türk Lirası en düşük düzeyde. Daha ne kadar düşeceği de meçhul. Paramızın değeri düşerken beraberinde düşürdüğü bir diğer şey “alım gücümüz” oluyor. Orta gelir düzeyinde bir ailenin alım gücü neredeyse yarı yarıya düşmüş görünüyor. Temel gıda maddelerinin bazılarında artış oranı yüzde 100’ü buldu. Aylık alışverişlerini tek seferde yapan aileler fiyatlardaki aşırı yükselişleri daha net görebiliyor. Özellikle enerji ve sanayide dışa bağımlılığımız arttıkça dövizdeki yükselişlerin alt ve orta gelirli toplumu yani halkın ekseriyetini vurması kaçınılmaz. Ekmeği, yağı, sütü, peyniri, soğanı, patatesi kendi toprağımızda yetiştiriyoruz, “Dolarla Euroyla ne alakası var?” diyemiyoruz. Marketten aldığın salçanın, pazardan aldığın pırasanın nakliyesini yapan kamyon mazotla çalışıyor, bunları saklayan soğuk hava depoları elektrikle çalışıyor. Petrolü de elektriği de dışardan dövizle alıyoruz. Bunları çoğunluk biliyor zaten, bilmeyenleri de bir kez daha bilgilendirelim. Döviz artışına bağlı olarak fiyatların genelinde bir atış oluyor, anladık da fakat anlamadığımız fiyatlardaki artış dövizdeki artıştan neden daha fazla oluyor? Son 12 ay içerisinde ABD Dolarındaki artış yaklaşık yüzde 10 civarında. Ama tereyağındaki artış yüzde 100, peynirde, tavukta, sebze-meyvedeki artışların hepsi de yüzde 10’un çok üzerinde. Demek ki fiyat artışlarının tamamı döviz artışından kaynaklanmıyor. Uzmanlara sorduğumuzda her biri sektörel zorluklardan dem vurarak pek çok sebep sıralayacaktır. Ama hiç birisi ortamın dengesizliğini fırsat bilerek ahlaksızca yapılan fiyat artışlarından bahsetmeyecektir. Dar gelirli çoğunluk bir taraftan dışa bağımlılığın kurbanı olurken, diğer taraftan ahlaksız vurgunların ilk hedefi haline geliyor. Tabii bu durumun doğal sonuçları zaman içerisinde kendisini gösteriyor. Toplumun omurgası mesabesinde olan orta sınıf günden güne erozyona uğruyor. Hem ekonomik olarak hem de ahlaken eriyor. Kü...