Sancho Panza'nın ifadesiyle zavallı ben; ne şapşikleri
"kucaklayabiliyorum" ne de dostlarıma derdimi anlatabiliyorum.
"Kendi halinde müstakil gazete" değilim ki, yazıp çizip
geçeyim.
Nihayetinde etten kemikteniz. Cansever'in dediği gibi ne gelir
elimizden insan olmaktan başka.
Üstelik tek tabanca bir adamım. Öyle (Gül ve Davutoğlu gibi) aynı
gün aynı dakikada tweet atacak kadar organize olabileceğim kimsem
de yok.
Muhalif güruha maruz kalınca haliyle sinirlerim yıpranıyor.
Tahammül etmek için mizaha kaçmak istiyorum. Şapşikler
huysuzlanmasın diye de mizahtan hoşlanmadığımı, ironiden artık zevk
almadığımı söylüyorum.
Bu sefer de "muhteremler" huysuzlaşıyor.
Mesela biri kalktı, "CHP'lileri kucaklamak istediğine göre sağlam
ayakkabı değilmişsin" dedi, iyi mi?
Bazen öyle kederleniyorum ki sigara paketlerinin üzerinde "öldürür
/ süründürür" yazıları yerine eski zamanlarda olduğu gibi "Ege ve
Karadeniz tütünlerinden itinayla harmanlanmış tok içimli bir
sigaradır" yazsa tekrar başlarım sigaraya.
Hadi kimi dostların idrak sorunu neyse de muhalif güruhun bunca
yalanıyla nasıl baş edeceğiz?
Mizahtan ironiden başka mümkün bir yol görünmüyor.
Sayın Sembolik 26 Haziran'da "Şunu işten çıkarayım bunu kovayım
böyle şeyler aklımın ucundan bile geçmez benim" demişti, geçen gün
çoğu gazeteci 50 emekçiyi kapının önüne koydu.
Güya herkesi kucaklayacaktı.
Gerginlikten kutuplaşmaktan da rahatsız olduğunu söyleyip durmuştu
daha dün "herkes haddini bilecek" diye racon kesmeye başladı...
O değil de, "aklımın ucundan geçmez" lafına düştüm... Bunların
akıllarının ucu hep böyle çalışıyor galiba.
CHP Milletvekili Gürsel Tekin dostumuzun da aklının ucundan medyayı
sınırlandırmak falan geçmezdi ama iktidara gelince kendilerine
yandaş olmayan gazetelere el koyacaklarını söylemişti.
Sayın Sembolik "kucaklamacı" yalancı, Gürsel Bey ise düz
yalancı.
Ne ki duyum alma (daha doğrusu uydurma) konusunda aralarında hiç
fark yok.
Gürsel Bey dostumuz dünkü basın toplantısında, Ankara ve İstanbul'a
kayyum atanacağına dair hazırlık olduğu duyumunu aldığını
söyledi.
Sayın Sembolik de Binali Yıldırım'ın İsmail Küçükkaya'dan soruları
istediği duyumunu aldığını iddia etmişti. (Sonra da "Sembolik ile
İsmail" aynı otel odasında görüşürken kameralara yakalandı.)
Yalansız günleri, dakkaları yok.
Genel Başkanları Kılıçdaroğlu'nun "Doğu Akdeniz'de niye yokuz"
yalanı kurumadan, CHP Milletvekili H. Pekşen, "Orman Bakanı
İzmir'deki yangının söndürülmesine engel oluyor" dedi. CHP'nin bir
başka milletvekili de (FETÖ medyasına göğsünü siper edenlerin önde
gideni) aynı yalanı Kaliforniya'daki bir yangına ait olduğu ortaya
çıkan görseller eşliğinde sürdürdü.
Artık yalanı "siyasal yöntem" olarak kullanıyorlar. İçlerinde kim
daha büyük yalancı işte orasını kestiremedim.
Gürsel Tekin hiç utanmadan "Saray'ın Van Kayyumu ilk iş Atatürk
resmini indiriyor, Erdoğan resmini astırıyor..." diyebiliyor.
"Erdoğan nefreti" ve Atatürk hassasiyeti üzerinden "Atatürkçü
sosyolojiyi" PKK-HDP'ye "alıştırma" gayretini anlıyorum da gündüz
gözüyle bu kadar pespaye yalan olur mu?
Van Valisi, Atatürk'ün fotoğrafının yerinde durduğunu bizzat Gürsel
Tekin'i arayarak anlatıyor; Gürsel Tekin de yalanı yüzüne vurulduğu
için üzüldüğünü söylüyor ama o pespaye yalanları içeren tweetlerini
silmiyor.
Bu karakteri dostuma hiç yakıştıramadım.
Yalçın Küçük her defasında Gürsel Tekin'in "Cemaatçi" yani FETÖ'cü
olduğunu iddia etmişti.
Biz öyle diyemeyiz, elimizde somut delil yok. Ama ahlaken FETÖ'cü
olduğunu da artık tartışamayız.
Yazık ki yazık, FETÖ'cülükten daha az iptizale uğratacak şey
değildir bu.
Üzüldüm, gerçekten çok üzüldüm.