Sevgili Kılıçdaroğlu'nu şöyle ağız dolusu gülerken veya ağlarken hiç görmedim. Şayet görseydim ben de güler, ben de ağlardım!..
O derece etkilenirdim.
Lakin intihar etseydi etkileneceğimi hiç sanmıyorum... Bilemiyorum; belki de intiharına inanmadığımdandır.
Zira Kılıçdaroğlu'nun intihar etmesi, kedimiz Sokrat'ın (Çocuklar adını böyle koymuşlar, hikâyesi bahsi diğer) ağaca çıkıp intihar etmesinden daha düşük ihtimal. (Kedilerin intihar etmeyeceğinden değil sadece, bizim Sokrat çok şükür ağaca tırmanmaya bile üşenir.)
Hayır, "Kılıçdaroğlu'nun intiharı" durduk yere aklıma gelmedi.
"Artık sevgi kazansın istiyorum. Ülkemizin iyileşmeye, helalleşmeye ihtiyacı var. Helalleşmek geçmişi değiştirmez ama geleceğimizi kurtarır....