Nevi şahsına münhasır bir ahbabım vardı, en büyük korkusu ölmemekti. Düşünsene, derdi, herkes ölmüş bir sen kalmışsın yeryüzünde! Öyle böyle değil, korkusunu dillendirirken bile adeta o anı yaşar beti benzi atardı. Yatıştırmak için "Saçmalama oğlum, her canlı bir gün ölür. Âdetullah diye bir şey var. Ölüm Allah'ın emri..." derdim, ama fayda etmezdi. "Allah kendi emrinin, kanununun mahkûmu değildir" diyerek kestirip...