Terazinin bir kefesinde Erdoğan vardı, diğer kefesinde İstanbul sermayesi, Aydın Doğan'ın adamları, CHP, MHP, HDP, PKK,DAİŞ, DHKP-C, ila ahir.
Erdoğan'ın yanında 2002'de yaptığı devrim vardı; ondan önce de 1994'te, İstanbul'un sokaklarını çöp dağlarından temizlemesi, akmayan çeşmeleri akıtması, hava kirliliğine son vermesi vardı.
Hülasa, dünü vardı, yani, yapıp ettikleri.
Mesela, “IMF'ye borçlarımızı ödemek için Güneydoğu'dan toprak satalım” denilen Türkiye'yi, IMF'ye borç verecek düzeye ulaştırmıştı.
Erdoğan'ın karşısında kumpaslar, muhtıralar, Gezi kalkışması, 17 Aralık darbe teşebbüsü, Türkiye'yi Batı'ya şikayet eden ve NATO'nun ve BM'nin müdahalesini isteyen mandacı akademisyenler, eski rejimin tosuncukları vardı.
Erdoğan'ın karşısında The Economist'ten The Cemaat'e kadar “Irkçı Siyonist network” vardı.
Kürt - Türk ırkçıları vardı Erdoğan'ın karşısında.
Habire tehdit ediyorlardı.
İçlerinden biri, 7 Haziran sonrası kendisini cilalayan parlatan egemenlerin diliyle kolpa atıyor, “Korkmayın asmayacağız, adil şekilde yargılayacağız” diyordu.
Hülasa…
Onlar Erdoğan'ın karşısına “iç savaş” dahil olanca tehditlerini, iftiralarını, tezviratlarını, algı yönetimlerini, “AKP'nin tek başına iktidar olma şansı yok” diyen anketçilerini, “Türkiye erken seçimi kaldırmaz” diyen Koç'larını, bizden devşirdikleri eziklerini ve Pensilvanya'nın bedduasını koydular.