Kimsesizler oldum olası çeker beni. Sırf merhametten değil,
dünyadan kimsesiz/ yapayalnız ayrılacağımız duygusuyla özdeşlik
kurduğumdan. "Yalnız ölürüz!" demiş ya Pascal, o
misal.
Hâliyle, kimsesizlerle alakalı nerede bir haber veya yazı görsem
okumadan geçemem. Sevgili İsa
Tatlıcan'ın geçen pazar günü gazetemizde
yayımladığı "Yalnızların son durağı kimsesizler mezarlığı" yazısını
da okudum, felaket etkilendim!
Hiçbir dönem kendimi bu kadar yalnız hissetmemiştim ondan mı
bilmiyorum ama kelimenin tam anlamıyla mideme yumruk yemiş gibi
oldum.
Kaç zamandır konuşacak kimsem kalmadı duygusuyla yaşıyor, evin
duvarlarına bakıyorum.
Teselli bulmak adına, "Kendini yalnız hissediyor musun?" sorusuna
rahmetli Muhammed Ali'nin "Kendimi neden yalnız
hissedeyim; yeryüzünde 1.5 milyar...