Hollanda’da yel değirmenleriyle ünlü Zannse Schans köyüne gitmiştim. Dönüşte yolu kaybedince karşıma çıkan ilk kişiye İngilizce olarak tren istasyonunun nerede olduğunu sordum. Adam anlamamış gibi yüzüme baktı. Şaşırdım. Çünkü Hollanda’da belki yüzlerce kişiyle konuşmuş ve İngilizce bilmeyen kimseye rastlamamıştım.
“Tren” ve “istasyon” kelimelerine vurgu yaparak bir daha denedim. Bu sefer galiba anladı adam. Gülerek uzandı, omzumu sıktı ve hafifçe sırtımı sıvazladı. Sonra da İngilizce-Flemenkçe karışımı garip bir dili, beden diliyle birleştirip bir şeyler söyledi ve koşarak gitti. Nasıl oldu bilmiyorum ama orada beklemem gerektiğini anladım.
Birkaç dakika sonra yanıma bir araba yanaştı. Baktım deminki adam. Ön koltukta başka birisi daha var. Elleriyle “Atla” der gibi bir işaret yaptılar.
Arka kapıyı açıp arabaya bindim. Arabada bir müzik çalıyordu. Bir terslik olduğunu hissettim ama ne olduğunu ilk etapta anlayamadım. Adam dikiz aynasından gülerek bana bakarken ve trenle istasyon kelimelerinden müteşekkil değişik...