Geçen hafta Paulo Freire’nin “Ezilenlerin Pedagojisi” kitabn alp, daha önce altn çizdiim satrlarda biraz dolatm. Yazya girmeden önce bu kitaptan üç tane alnt yapmak istiyorum.“Ezenler için deerli olan, ezilenlerin hiçbir eysiz kalmas pahasna da olsa hep daha fazlasna sahip olmaktr. Onlar için olmak, sahip olmaktr.”“Postmodernizmin baz akmlarna kanp bugün snfsz bir dünyada yayormuuz gibi davranmak akademik bir namussuzluktur. Batl medya ve siyaset uzmanlar çou zaman dinsel kültürel arlklar tüm Müslümanlara genelleyerek, hepsini birden potansiyel teröristler gibi gösterirler. Bu eilim, romantikletirilmi Avrupa merkezli bir deerler merkezi oluturmak üzere tasarlanm bir yanltma mekanizmasdr.”“Bir toplumun geliip gelimediine karar vermek için kii bana düen gelire dayanan kstaslarn ötesine geçilmelidir. Temel ve belirleyici kstas, toplumun kendi için varlk olup...