Türkiye’de sosyal medyadaki intihal oranları, Güney Kore’deki intihar oranlarıyla yarışır hâle geldi. Kimin eli kimin paylaşımında belli değil.
Bir yazı paylaşıyorsunuz. Birkaç gün sonra yazı sizden ayrılıp, el hesaplarıyla “post” hayatı yaşamaya başlıyor. Cümleleri bir sürü insan elleyince de kimden olduğu belli olmayan, gayrimeşru bir yazı hâline geliyor.
Bazen benim yazılarımı da isimsiz olarak paylaşıyorlar ve yazı on binlerce beğeni alıyor. Paylaşımı yapan kişi, teşekkür ve tebrik mesajlarına “Estağfirullah. Elimizden geldiğince bir şeyler karalıyoruz işte!” şeklinde tevazudan ölen cevaplar veriyor.
Ben de heyecanlanıp aynı yazıyı kendi hesabımdan paylaşıyorum. Ama kendi yazım, kendi hesabımda, kendi ismimle yayınlanınca pek umursanmıyor.
Hani bazen çocuklar aralarında maç yaparken top dışarı kaçar. Bu sırada oradan geçen bir kişi topu alıp müthiş hareketler yapar. Benim durum da sanki buna benziyor...
Bir gün bu...