Anadolu’da bir İmam Hatip Kız Ortaokulunda söyleşi yapıyordum. Konuşmamın bir bölümünde Güney Kore’de yaşadığım bir olayı anlatacaktım. “Bir keresinde Güney Kore’ye gitmiştik” diye konuya girdiğim anda salonda ani bir dalgalanma oldu. Herkes yerinden bir oynadı. Çığlık atanlar oldu. Ne olduğunu anlayamadım. “Herhâlde salonda bir fare var ve öğrencilerin ayakları dibinde dolanıyor” diye düşündüm. Baktım, ses kesilmiyor. Ne söylediklerini anlamaya çalışarak çocukların yüzlerine baktım. Onlar da gözleri kocaman açılmış, hayranlık dolu bir yüz ifadesiyle bana bakıyorlardı. Biz böyle saçma bir şekilde bakışırken, kızlardan bir tanesi ayağa kalkıp “Hocam, Cimin’i gördünüz mü?” diye sordu heyecanla. Cimin Erzincan’da bir köy. İyi de Güney...