Yıllar önce bir yaz kampı için İngiltere’ye gitmiştik. İlk gün öğrencileri odalarına yerleştirdikten sonra gece on bir gibi odama geçtim. Çok yorgun olduğum için hemen yattım.
Yattıktan yaklaşık on dakika sonra yangın alarmı çalmaya başladı. “Kesin yanlış çalıyordur” diye hiç istifimi bozmadım. Kulaklarımı tıkayıp uyumaya çalışırken birden odanın kapısı açıldı ve birisi “Hemen kalkın, çıkıyoruz!” diye bağırdı.
Gözlerimi ovuşturup baktım ve karanlığın içinde sadece parlayan bir çift göz gördüm. Alarm sesiyle birlikte odada peydahlanan siyahi arkadaşa, “Duman kokusu falan yok …” demeye çalıştım ama kolumdan tutup çekince mecburen kalktım.
Yaklaşık beş dakika içinde bütün bina yangın merdivenlerinden bahçeye aktık. Sayımlar yapıldı ve “İçeride kimse kalmadı” anonsu yapıldıktan sonra okulun müdürü bir açıklama yaptı:
“Arkadaşlar, binada yangın yok. Birisi yangın dedektörüne deodorant sıkmış olabilir!”
Müdür konuşurken içimden “Yüzlerce ergene böyle bir açıklama yapılır mı...