KABUL edelim ki, Cumhurbaşkanlığı seçiminde işi zor olan taraf iktidar değil, muhalefet cephesi. Pek çok nedenle... Bir kere iktidar cephesinin adayı belli.
Üstelik Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, yarışa MHP’yi yanına almış olmanın verdiği avantajla ve bir oyun planına sahip olarak giriyor.
Geçen yıl 16 Mart’ta yapılan Anayasa referandumunda AK Parti-MHP ittifakının ‘evet’ oylarının yüzde 51.41 gibi bir toplama geldiği dikkate alınırsa, Erdoğan Cumhurbaşkanı seçiminde ilk turda kazanmak için gerekli ‘yüzde 50 artı 1’ eşiğini yakalayabileceği bir potansiyele en azından teorik olarak sahip bulunuyor.
Dolayısıyla AK Parti-MHP ittifakı açısından hedef, bulunduğu üstünlük noktasında mümkünse işi ilk turda sonuçlandırmaktır. Gelgelelim, ittifakın referandumdaki yüzde 51.41’lik performansı aynen tekrarlayacağının mutlak bir güvencesi yok. Ancak bu hedefe ulaştıkları takdirde, yazımızın bundan sonraki bölümünde değerlendirilen olasılıklar zaten geçersiz kalacaktır.
*
Muhalefet cephesine gelince, adaylığını hemen açıklamış olan İYİ Parti lideri Meral Akşener’i hariç tutarsanız, erken seçime hazırlıksız yakalanmanın da sonucu olarak bu noktada resmi aday ya da adaylar bile belli değil.
Bu cephedeki bütün mesele, Türkiye’de AK Parti-MHP ekseni dışında kalan siyasi güçlerin, emsali görülmemiş bir şekilde bütün güçlerini birleştirerek, ortak bir aday üzerinde anlaşıp anlaşamayacakları sorusunda düğümleniyor.