Asiye hanım evliydi ve ergen yaşlarda biri kız biri oğlan iki çocuğu vardı. Kocasından çok dertleniyordu. “Beni anlamıyor, sert ve kırıcı davranıyor” diyordu. Ayrılmayı düşünüyordu. “Hatta öyle ki keşke ölse de rahat etsem diye düşündüğüm de oluyor.”
Aradan epey süre geçti, tekrar gördüğümde, “Kıymetini bilememişim eşimin” diye söze başladı. Meğer beyefendi koronaya yakalanmıştı ve nefesinin daralması üzerine hastaneye kaldırılmış, orada da yoğun bakıma alınmıştı. “20 gündür de bilinci kapalı ve uyutuluyormuş” dedi. Bunları anlatırken Asiye hanımın gözleri...