İnsanlar hayatta kalabilmek, geçimini kimseye muhtaç olmadan temin edebilmek, dik ve onurlu yaşayabilmek için çalışmak zorundadırlar.
Andre Maurois’in dediği gibi, “Çalışma; sıkıntıyı, kötülüğü ve yoksulluğu uzaklaştırır.” Cenap Şahabettin ise bu yaklaşımı, “Gündüz kandilini hazırlamayan gece karanlığa razı demektir” sözüyle özetlemiştir.
Hayatımızın büyük kısmını, hatta ailemize ve evimize ayırdığımız zamandan neredeyse daha fazlasını işyerinde geçiririz. Zamanımızın çoğunu ayırdığımız iş hayatında mutlu olmak istememiz bu sebepten önemlidir.
Ayrıca iş hayatında mutlu olan hayatta da mutlu olur, mutluluğu arttıkça da işinde daha başarılı hale gelir. Yani işini severek yapanın işinde performansı da artar. Bu yüzden iş yerinde stresi mümkün olduğunca azaltmak gerekir, çünkü iş stresi iş verimini de düşürecektir.
Elbette belli bir dereceye kadar iş stresi faydalıdır. Ancak stresin fazlası iş ilişkilerini bozar, dikkati dağıtır, performansı düşürür...