Zorunlu karşılık, bankaların mevduatlardan elde ettikleri fonlamanın belirli bir kısmını Merkez Bankası’nda tutmaları suretiyle finansal istikrar sağlamayı amaçlayan bir araçtır. En büyük dezavantajı ise bankanın bu paraya dokunamaması sebebiyle fon havuzunda meydana gelen daralmadır. Bu nedenle, zorunlu karşılıklara bir nevi vergi olarak bakılır.
Kriz sonrası bol likidite dönemi gelişmekte olan ülkelerde finansal istikrar açısından önemli zorluklara sahne oldu. Risk iştahının yüksek olduğu bu dönemde gelen sıcak paranın, para muslukları kısıldığında bir panik yaratmasından endişelenen TCMB yaratıcı bir tutum sergileyerek zorunlu karşılık oranını aktif bir politika aracı olarak kullandı. Bir taraftan politika faizi görece düşük tutularak sermaye girişi dizginlenirken, bir taraftan da zorunlu karşılık oranları yükseltilerek kredi genişlemesi ve iç talep dizginlendi.
Stagflasyonda çare