Önce “görevli tartışmacılar” ekranlarda seçimin ucunu gösterdiler. Öneri, işin uzmanı tarafından yapıldı. “Darbe”yi Cumhur İttifakı, ittifak halinde açıkladı. Sonra “muhalefet”, bu kez piyasa değil komuta ekonomisiyle, “milli egemenlik” alışverişine girişti. Atılan “çalım”, kimileri tarafından, “kedi kedi olalı ilk defa fare tuttu” beğenisiyle karşılandı. “Büyük” ekranlarda, tarafların “ayak oyunları” futbol liginin heyecanına heyecan katacak biçimde naklen yayımlanmaya başlandı.
ÜLKEMİZİN ÜSTÜNE ÇÖKERTİLEN TORTU
Ülkenin beka sorunu; ekonominin çıkmazı; milletin geçim sorunu; şeker fabrikalarının özelleştirilmesi; Suriye, Afrin, Menbiç; bölücü teröre karşı mücadele, ABD ile olan ilişkiler ve Avrasya’ya yöneliş ekranların gündeminden düştü. “Reyting”ler, Abdullah Gül’ün “Türkiye’nin umudu” haline getirilme dizisine kilitlendi. Türkiye, kuşatma altında olmasına karşın “meleklerin cinsiyetini” tartışan Bizans’a çevrildi. Bu, bugün ülkemizin üstüne çökertilmiş olan tortudur. Türkiye’nin bu tortuda boğulmasını engelleyip, önünü açmak yaşamsal bir öneme sahiptir.
Bizans’ın son döneminden çıkarılacak en önemli ders, bir devletin kalıcılığının “entrika” ya da “ayak oyunları”yla sağlanamayacağıdır. Ülkemizin tek çaresi, yeniden Atatürk Devrimi yoluna girmektir. Atatürk’e karşı Abdülhamid’e sarılmak da, Abdullah Gül projelerinin peşinden sürüklenmek de, Türkiye’nin değil, vatan bütünlüğümüzü tehdit edenlerin değirmenine su taşır.
SEÇİMLERE YAKLAŞIMIN İKİ TÜRÜ
Seçimlere iki tür yaklaşım söz konusudur. Biri, geçmiş seçmen davranışını değişmez kabul eden parti ya da adayların, seçmenlerin konuşlanmasını değiştirmeye çalışmak yerine, kendi konumlarını geçmişe ilişkin algıların peşine takmasıdır. O zaman ülkenin geleceğini kurmaya yönelik bütün programlar gündemden düşer. Türkiye’ye dışarıdan hiza vermeye çalışan güçlerin kurcalamasına açık bir ortam yaratılır.