Maurice Duverger “Siyasi Rejimler” kitabında siyasal rejimleri okullarda öğretilenin aksine iki gruba ayırır; “Birincisi idare edenlerin otoritesini idare edilenler lehine tahdit eden liberal temayül. Diğeri, idare edilenlerin yetkilerini idare edenler lehine daraltan otoriter temayül. Burada fert, cemiyet, bunların birbirleriyle münasebetleri mevzuunda iki ayrı düşünce tarzı, iki ayrı felsefe, iki ayrı hayat sistemi karşısında kalırız. Çeşitli siyasi rejimler bunların özel bir planda teknik tanzim şekillerinden başka şeyler değillerdir. ” (s. 9-10) Aldığımız eğitimin etkisi ile genelde Cumhuriyet-Demokrasi rejimini en iyi yönetim şekli olarak algılarız. Ancak demokrasi de tıpkı diğer rejimler gibi iyi-kötü olabilir, bu nedenle liberal değerlerle beslenmeyen bir demokrasinin diğer rejimlerden daha iyi olduğunu iddia etmek için hiçbir sebep yok. Geçmişteki bazı imparatorluk deneyimleri iktidarı elde tutma ve yönetime dâhil olma dışında bugünün demokrasilerinden bile daha özgürdü. Ve yine bugün de pek çok monarşi demokrasinin beşiği durumunda. *** Tüm aksaklıklara rağmen demokrasiden vazgeçmemek için birçok sebep var; İngiltere eski başbakanlarından W.