Ölüyorum tanrım Bu da oldu işte. Her ölüm erken ölümdür Biliyorum tanrım. Ama, ayrıca, aldığın şu hayat fena değildir… Üstü kalsın…” Cemal Süreya’nın dediği gibi her ölüm erkendir; görecek günler vardır daha yaşarken çok da umursamadığımız… Geride kalanları dünya dertleri ile baş başa bırakırken; ölümlerin kimisi derin bir hesaplaşmaya iter bizi hayata isyan edercesine; kimisi bir haberdir sadece anlık üzüldüğümüz… Bu toprakların insanıyız biliriz “yiyecek ekmeğin, alacak nefesin varsa” ecel gelmez kapıya. Gelmez gelmesine de eceli getirenlere, sebep olanlaradır öfkemiz… Kuyuyu taşlayanla, Rabbini taşlayan adamın kıssasını da biliriz amma kuyu ile ölümü birleştirenedir öfkemiz. “Bir garip ölmüş diyeler, üç gün sonra duyalar” *** Bazı ölümler var ki gerçekten de erkendir, hele bir de zalimin elinden olursa yarası kolay kapanmaz. Ama gel gör ki acılar bile bizi kolay kolay birleştiremez. Ağıtlarımız bile ayrıdır; birimizin yücelttiği ölüm diğerimiz için anlamsızdır! Hele bir de ölümleri yarıştırmaya görelim… En vicdanlı ve erdemlilerimiz bile pusulayı şaşırır. Birine şiirler yazıp, gözyaşı dökerken diğerini umursamaz! Diliyle “hakettiğindendir” demese de bakışlarında görürsünüz titremez kalbindeki tek bir damar bile. “Kardeşim, ne demek istersin?” dediğinizi duyar gibiyim ama öyle pat diye söylenmiyor işte. Çünkü bu topraklarda herkesin kara kaplı bir defteri ve acınacak-acınmayacak ölümleri var.