Kul, yapamadığı bir amel’den bile ihlâs ve samîmiyetinin bereketi neticesinde nice lutuflara mazhar olmaktadır.
Amellerin değeri, onların ortaya çıkmasına sebep olan niyet ve ihlâs ile ölçülür. Yâni bir fiilin ortaya çıkmasında onu yapan kişinin maksadı ne ise, hüküm ona göredir. Nitekim hadîs-i şerîfte bu gerçeği te’yîden,
“Ameller, niyetlere göredir” buyurulmuştur.
Bu itibarla başta ibâdetler olmak üzere bütün hayırlı amellerin, Allah rızâsı kasd olunarak yapılması asıldır. Bu da, ihlâs ile mümkündür. İhlâs,amelleri sırf rızâ-yı İlâhî’yi kasd ederek îfâ etmek ve onlar üzerine nefsânî gâyelerin gölgesini düşürmemektir. Beden için rûh ne ise, amel için ihlâs da o mesâbededir. İhlâssız amel, özden mahrûm kuru bir yorgunluktan ibarettir. Bütün amelleri ulvî bir gâyeye bağlayarak ibâdet vasıf ve derecesine yükseltmek kabildir.