Hazret-i Peygamber ile kutlu yolculuğa çıkan mü’minler sevdiklerini, mallarını, mülklerini geride bırakmışlardı.
Onları bağrına basan mü’minler de “servetlerini” Allah rızası için kardeşleriyle paylaşmakta tereddüt etmemişlerdi.
O mü’minlerdeki hasletlerin çoğuna hayli uzak düşmenin sıkıntısını yaşıyoruz.
Maddeten zenginleştikçe “infak” arzumuz fakirleşiyor.
Birbirini Allah rızası için seven kullardan değiliz...
Şöyle dört dörtlük güvenebileceğimiz insan yok mu ne etrafımızda...
Bu demektir ki bize güvenen de yok.
Geçtiğimiz günlerde, takipçilerinin kahir ekseriyeti “bizden” olan twitter adresimden bir soru attım ortaya:
“Bir sırrınız var ve bu sırrı mutlaka birileri ile paylaşmak, içinizi açmak istiyorsunuz.
Bu sırrınızı mezara götüreceğine emin olduğunuz kaç kişi var etrafınızda.”
Takipçilerimden birbiri ardına “Hiç kimse yok” mesajları yağdı.
Bir hanımefendi;